Torta salata con guanciale van Jan Heemskerk
Na drie jaar aandachtig over de schouder van zijn Italiaanse verloofde te hebben meegekeken, durft Jan Heemskerk (30) nu eindelijk af en toe het voortouw te nemen in de keuken. Dat zijn aanstaande zich soms schuldig maakt aan ‘back-seat-cooking’ neemt hij maar voor lief. Want hij weet: zonder haar zou hij nog steeds op een dieet van instant noodles en diepvriespizza leven. Deze Torta salata con guanciale is zijn lievelingsgerecht.
‘Ik ben een man van vlugge praatjes. Van excuusjes, lulkoek en geouwehoer. Van huiswerk tot de afwas, er was vroeger niet veel waar ik niet onderuit kon komen. Vraag maar aan mijn arme vader. De Italianen hebben daar een mooi woord voor. Paraculo kan losjes vertaald worden naar ‘man die zijn eigen aars dekt’, en het is niet voor niets één van Chiara’s favoriete koosnaampjes voor mij.
Mijn favoriete excuus om mij niet met het avondeten bezig te hoeven houden? Trots verkondigen dat ik een man van het ontbijt ben. En hoewel daar geen woord van is gelogen (veelvoudig bewezen door mijn katergenezende en uiterst romige roerei met zalm á la Gordon Ramsay, of de kruidige, vitaminerijke shakshuka met feta), is het natuurlijk nog steeds slap gelul.
Daarnaast kan Chiara gewoon heel erg lekker koken. Als er zoiets zou bestaan als culinaire impotentie dan zou mijn fragiele mannelijke ego daar geheid onder lijden. Want wie durft na het proeven van hemelse lasagne nog aan te komen met een bordje droge aardappelpuree, wat slappe broccoli en een aangebakken wienerschnitzel?
Maar goed. Zelfmedelijden is wellicht nog onaantrekkelijker dan onzekerheid, en voor je het weet word je vervangen door iemand met geld die ook nog eens zijn eigen deeg kan maken (en zo lastig is dat niet). Dus, ben jij ook een lulmens? Neem dan maar van mij aan dat diezelfde creativiteit je goed te pas kan komen in de keuken.
Gooi die schort om, durf te spelen met spijzen en kruiden en leeg de koelkast voordat je nieuwe dingen koopt. Zo dwing je jezelf om af te wijken van recepten en kom je soms tot mooie gerechten. Zoals deze Italiaanse quiche, of torta salata, met guanciale (gekruid en gerijpt wangspek). Samen met wat pittige pecorino, een zoete ui en wat frisse tomaat creëer je binnen een uur een interessante symfonie van smaken die gegarandeerd ‘verlaat mij niet, ik kan heus wel koken’ schreeuwen. Geniet!’
Ingrediënten
Voor een ronde bakvorm van 27 cm in diameter:
- 150 tot 200 gram guanciale (wangspek) – in kleine blokjes gesneden.
- 100 tot 150 gram pecorino – geraspt
- 1 grote zoete ui
- 2 tot 3 trostomaten – in relatief grove stukjes gesneden
- 1 pak ricotta
- 2 middelgrote eieren
- 1 ronde quiche bladerdeeg uit het koelvak van de supermarkt. Beter en veel meer werk: zelf je bladerdeeg maken.
Bereidingswijze
- Verwarm de oven voor op 200 °C.
- Haal het bladerdeeg 10 minuten voor het de oven ingaat uit de koelkast.
- Snijd de guanciale in kleine blokjes en bak het in de koekenpan tot ze knapperig zijn. Haal het uit de pan en zet opzij.
- Snijd de tomaten in grove stukken en zet opzij.
- Snijd de ui in halve ringen en bak deze op hoog vuur zacht en bruin in het vet van de guanciale (sauteren).
- Mix met een garde de ricotta, de eieren en de pecorino in een grote kom.
- Voeg naar smaak zout en peper toe.
- Leg ronde bladerdeeg in de bakvorm en prik met een vork enkele gaatjes in de bodem. Beleg deze met de mix van guanciale, ui en tomaat.
- Giet het mengsel van de ricotta, het ei en de pecorino op het beleg, verdeel het netjes.
- Vouw de randen van het bladerdeeg een klein beetje naar binnen, over het mengsel heen zodat er een korst kan ontstaan
- Zet de taart 30-45 minuten in oven.
Wat vonden wij ervan?
Het is altijd vertederend je kind zijn eerste stapjes te zien doen, ook als hij dertig is en de stapjes culinair. Een hartige taart – toen hij werd geboren, aten mannen die nog niet – , die heeft onze Jan voor ons gemaakt. Maar waag het niet hem een quiche te noemen, want deze Torta is 100% Italiaans, net als mijn schoondochter, Chiara, vandaar. Dit prachtige paar gaat in september trouwen. Ik kan niet wachten op de kleinbambini.
Zo, nu hebben we ook het lievelingsgerecht van de derde Jan Heemskerk op onslievelingsgerecht.nl. Drie generaties genieters. En schrijvers, ook dat. Fijne zin hoor: ‘Als er zoiets zou bestaan als culinaire impotentie dan zou mijn fragiele mannelijke ego daar geheid onder lijden.’ En een heel fijne taart, zeer smakelijk. Eentje die met geen mogelijkheid kan mislukken, tenzij je hem vergeet uit de over te halen. Kleine moeite, groot genoegen.
Deel dit lievelingsgerecht
Dit vinden wij ook héél lekker (en jij vast ook)
Zalmbonbons van Michel Lambermon
Aanvankelijk wilde Michel Lambermon, executive chef van Big Green Egg Europe, kiezen voor de Fettucine Alfredo uit zijn tijd bij Cas Spijkers, maar hij koos met het oog op zijn aderen voor een eigen recept uit zijn megakookboek Modus Operandi. Een gerecht van de Big Green Egg natuurlijk: zalmbonbons. Of beter: ZalmBonBoms. Een ware smaakexplosie. Ook mooi: het is absoluut niet moeilijk om te maken en het kost je niet veel tijd.
Rotterdamse kruidbroodjes van Joop van Duin
Corinne van Duin, journalist bij de Volkskrant, at veertig jaar lang elke kerst de Rotterdamse kruidbroodjes van haar vader Joop. Deze kruidige kadetjes worden ook wel ‘bloedbroodjes’ genoemd. Je hebt rommelkruid nodig om ze te maken, maar dan wel de rode variant. Joop is helaas overleden, maar nu bakt Corinne deze Rotterdamse delicatesse zelf.
Blini van Robert Gaerthé
Robert Gaerthé at 30 jaar geleden op voorspraak van een vriend voor het eerst blini’s in het fameuze Haagse restaurant Le Bistroquete. Het werd het begin van een levenslange liefde voor deze Russische boekweit-pannenkoekjes met zure room, dille, zalm en kaviaar. En zijn dyslectische variant op het recept heeft al een grote schare huisbezoek aangenaam verrast.