Zeeduivel met een saus van gin en jeneverbessen

Pieter Broertjes is de burgemeester van Hilversum. Hij kookt graag, maar door de week komt hij daar niet aan toe. In het weekend wel, dan scharrelt hij wat restjes bij elkaar en daar weet hij altijd wel wat moois van te maken. En soms slooft hij zich echt uit met een recept als dit. Het is zijn lievelingsgerecht: zeeduivel met een heerlijke saus van gin en jeneverbessen.

Pieter Broertjes heeft verschillende lievelingsrecepten – ‘ik maak bijvoorbeeld ook heel graag zuurkool klaar’ – en het wisselt ook nog wel eens met de tijd, maar ‘dit is een recept, daar kan ik mensen wel blij mee maken: zeeduivel met gin en jeneverbessen. Ik maak het trouwens liever met zeewolf, die vind ik wat zachter. Zeeduivel is harder, maar dat is ook prima. Het gaat om een lekker stukje vis, en dat maak ik dan klaar met gin en jeneverbessen. Dat is wel een bijzondere combinatie.’

Mijn moeder kan fantastisch koken. Vaak heb ik nog heimwee naar de dingen die ze vroeger maakte, zoals hangop of lof gerold in een plak ham, met een kaassaus erover en een ei erbij.

Waar hij het recept heeft opgeduikeld? ‘Aggot, jongen, dat weet ik niet… ik heb het gevonden in een tijdschriftje, het is alweer een paar jaar geleden… ik denk wel een jaar of vijf, of tien, nee vijf denk ik, vijf. Maar het is een heel lekker recept en – nou ja – vis is tegenwoordig goed, vis mag wel en vlees mag niet, dus we doen het helemaal volgens de regels. Trouwens, die zeeduivel, daar heb ik nóg wel een receptje van, daar kun je echt van alles mee variëren, waar heb ik het? Ik heb niet echt een systeem, ik knip dingen uit … wacht, hier is het: zeeduivel met roquefort, da’s wéér heel wat anders, maar ook erg lekker. Dat stond in de krant.’

Je hoeft geen clairvoyant te zijn om te zien dat Pieter Broertjes wel aardigheid heeft in dat koken. ‘Jaja. Jazeker. Ik bedoel: door de week, voor mezelf, kook ik niet want daar heb ik geen zin in, maar als ik in het weekend even de kans krijg, als er mensen komen – dat is nu ook allemaal beperkt natuurlijk – dan vind ik het leuk om te koken. Vaak kelderrestjes, zoals mijn vrouw dat altijd noemt, wat er nog over is in de ijskast – ik weet er altijd wel iets van te maken. En soms maak ik zo’n recept als dit. Dat is dan even echt een feestje. Ik kook graag, ja, zeker.’

In het boek Kokende Mannen (2006) vertelt hij: ‘Koken heb ik van mijn moeder geleerd. Gewoon door er bij te staan als ze in de keuken bezig was. Mijn moeder kan fantastisch koken. Vaak heb ik nog heimwee naar de dingen die ze vroeger maakte, zoals hangop of lof gerold in een plak ham, met een kaassaus erover en een ei erbij. En mijn vrouw en ik hebben een echtparenclubje, waarin we met enige regelmaat voor elkaar koken. Van hen heb ik ook veel geleerd, al is dat allemaal voorbij sinds ik burgemeester ben: ik heb helemaal geen tijd.’

Niet om te klagen, maar het is niet enkel rozengeur en maneschijn, burgervader zijn. ‘Dit is geen leuke periode, hoor. De mensen willen naar buiten, die willen eruit, die hebben er genoeg van. Maar het virus laat dat eigenlijk nog niet toe. Sterker nog: ik denk dat we ons blijvend moeten gaan leren te verhouden tot dat virus. Want dat idee van we-zijn-er-bijna, daar geloof ik niet meer zo in. Net als dat ‘hou vol’, dat begint ook een beetje loos te worden, dat zeggen we nu al meer dan een jaar tegen elkaar, en elke keer komt er weer een nieuwe barrière. Ik hoop echt dat we leren omgaan met dat virus, op de een of andere manier. Dat we soms even op slot moeten en dan weer open. Maar zoals nu, dat er eigenlijk week in week uit geen perspectief is, vooral voor de horeca, dat vind ik toch wel heel somber, hoor. Het duurt te lang.’