Risotto met zeekraal en avacado

Ze heeft niet veel tijd, dus koken komt er niet vaak van. Toch moet je Splinter-politica Femke Merel van Kooten niet onderschatten, want ze heeft de genen van haar oma, die ooit een fiets won met haar goulash. Wie voor het eerst bij Femke Merel over de vloer komt, maakt grote kans haar gevierde zeekraalrisotto te eten te krijgen. Die lukt altijd, is lekker en echt iets bijzonders. Vandaar.

Femke Merel van Kooten, zeg maar Femke Merel, want dat is haar voornaam, niet Femke, niet Merel of FM, waarmee ze ook vaak wordt aangesproken. Gewoon Femke Merel is prima, lid van de Tweede Kamer der Staten-Generaal vanaf 2017, oorspronkelijk namens de Partij voor de Dieren, en nu, na wat ongelukkige omzwervingen, als onafhankelijk kamerlid en lijsttrekker bij de gloednieuwe brede middenpartij Splinter, die een gooi naar de zetels gaat doen bij de aanstaande verkiezingen.

Iedereen vindt het lekker, het is mooi, snel en niet alledaags: echt iets bijzonders

Splinter. Die naam getuigt van humor, altijd een pre in de politiek, dus kleurrijke Femke Merel heeft goede moed en durft te hopen op één tot twee zetels. Ze vertrouwt erop dat de verweesde kiezer, de teleurgestelde weglopers bij VVD en PvdA, de weg zullen weten te vinden naar haar links-noch-rechts want zowel-liberaal-als-sociaal-democratisch geluid. ‘Je hebt een rechter- en een linkervleugel nodig om te vliegen’, mag Van Kooten graag zeggen.

Ook culinair moeten we Femke Merel niet onderschatten: ze kookt niet vaak – druk met haar werk – maar bezit wel een paar meter kookboeken die ze heus wel eens ter hand neemt als het reces is. Of als man Frank erop aandringt. En reken maar dat het dan prima smaakt. Haar culinaire genen heeft ze namelijk van haar oma van moederszijde, waar ze in haar jeugd vaak lang logeerde, en waar de hele familie graag en veel kwam eten, omdat ze fantastisch kon koken, oma. Getuige bijvoorbeeld haar gevierde goulash, waarmee ze in een receptenwedstrijd ooit nog een fiets had gewonnen. Oma is helaas kortgeleden overleden aan Covid.

Haar moeder, zegt Femke Merel, was meer een kookwekkerkok. Die niet het geduld kon opbrengen om erbij te blijven staan tot het eten gaar was. ‘Ze zette dan bijvoorbeeld twee wekkers, één voor de aardappelen en één voor de sperziebonen, en miste ze allebei omdat ze in de kamer ging staan stofzuigen.’

Femke Merel zelf had graag de kunst van oma willen leren, maar daar was oma niet van – de keuken was haar domein, en van niemand anders. Dus is Femke Merel autodidact, en uiteraard vegetariër na 15 jaar trouwe dienst bij de Partij voor de Dieren. En dat had ook zomaar veganistisch kunnen worden, als ze niet allergisch was geweest voor sommige supplementen. Haar lievelingsgerecht is dan ook kei-vegan: zeekraalrisotto, eigenlijk een visrisotto zonder vis, anders dan anders, frisser en zoutiger. Ik heb het recept alweer acht jaar geleden gevonden bij blogger ikbenirisniet.nl en ik maak het met grote regelmaat klaar, vooral als er nieuwe mensen komen eten. Want iedereen vindt het lekker, het is mooi, snel en niet alledaags: echt iets bijzonders!’

Femke Merel van Kooten (37) behaalde haar bachelor rechtsgeleerdheid aan de Universiteit Utrecht en is op het moment van schrijven dezes ongebonden Kamerlid en lijsttrekker van Splinter. Fun detail: toen ze voor het eerst voor haar Frank kookte, maakte zij de risotto klaar die op deze pagina prijkt. Het leverde het paar zoon Olivier op.